viernes, 7 de febrero de 2014

Martes 11 ás 21:00’ Documental “As Encobras.- A Ceo Aberto” a loita da parroquia de As Encrobas contra FENOSA en 1977. 2º pase do Ciclo "Luitas Veciñais" no Cinema-Forum Anarquista, no que contaremos con a presencia do seu director-realizador Xosé “Bocixa

Cando Xosé Bocixa era un meniño, vira como a súa parroquia de As Encrobas era engolida por unha mina. Contaba dez anos cando chegaran as excavadoras e se levaran por diante varias aldeas. Foi entón cando a idílica parroquia comenzara a expectorar po branco aos pulmóns da recén construida central térmica de FENOSA. Aquela chimanea insaciable alimentabase do chan rico en lignito. A mina foi así cobrando forma de burato ciclópeo, ata que se esgotou o carbón. Agora, anegado, é o segundo lago artificial máis grande da Galiza. Así é catalogado polas autoridades.

“Para poder explicarche como eran As Encrobas, terías que pechar os ollos e ver o que vexo eu, cómo era aquela terra”. Con esta nostálxica sentencia comenza o relato, en primeira persoa, sobre a desaparición física da parroquia de Encrobas, devorada pola mina de lignito que Unión Fenosa explota dende o ano 77 e que Xosé Bocixa revive neste documental que recupera a revolta agraria de 1977 contra as expropiacións de terrenos que levara a cabo a eléctrica Fenosa. Fora, xunto a Xove e Baldaio, un dos fitos da luita campesina galega. As paisanas blandían paraugas; os guardas civis, mosquetóns: "É un erro considerar que fose unha batalla puntual, porque se trata da historia dunha destrucción constante. Con o paso do tempo, as casas agrietaranse, o cemiterio veuse abaixo e muitas veciñas fumos desprazadas. Os meus pais remataran a outra beira do val, en Meirama", lembra Bocixa.

lunes, 3 de febrero de 2014

Martes 4 as 21:00'.- "La VOZ de Gamonal, De quien es la calle" 1º pase do Ciclo "Luitas Veciñais" no Cinema-Forum Anarquista

Neste mes de febreiro daremos continuidade ao noso Cinema-Forum Anarquista con un ciclo de documentais realizados baixo o prisma de diferentes loitas veciñais de onte para focalizarlas no hoxe e no mañán. A nosa intención é proxectar varios videos que nos falen de como foran esas loitas e que se acadou ou perdeu nelas. Co gallo de tal ciclo temos previsto pasar durante este mes documentais sobre a loita de As Encrobas (no vindeiro martes 11, onde contaremos con a presencia dos seu realizador Xosé Bocixa), outras loitas na Galiza con o documental de Carlos Varela "Na Defensa da Terra", e de fóra da nosa terra como os docus "A Tornallón" contra a especulación en Valencia, “La Cañada Otra Mirada” sobre La Cañada Real ou "Kukutza III" sobre a famosa okupa de Bilbo.

Para comenzar escollimos "La Voz del Gamonal, De quien es la calle?" un documental de 1 hora que narra a oposición da veciñanza de Gamonal contra a construcción dun parking na avenida Eladio Perlado en agosto de 2005. Como unha boa maneira de dar a coñecer a xénese dos conflictos que viviu o Gamonal ao longo da súa historia. A luita contra aquel parking que quería construir o alcalde de Burgos hai case xa unha década garda muita relación con a actual loita no Gamonal.

Aquí podedes ler unha reseña do documental:

sábado, 25 de enero de 2014

Martes 28 Xaneiro as 21:00' .- "La Cecilia" no Cinema-Forum Anarquista

A raiz dunha entrada no site de DiárioLiberdade que recolle esta valoración do filme "la cecilia" do blogue brasileiro Naúfrago da Utopia que titula: "O Blogue Orgulhosamente Apresenta um Filme sobre a Colônia Cecília" do que colamos un extracto para animar a acodir este vindeiro martes as 21:00' á Ghavilla para visionalo en pantalla grande con son amplificado e boa compañía, e se xurde, posterior debate.

Mais antes decir que este Cinema-Forum seguirá no mes de febreiro, onde imos proxectar varios documentais ao respeito das luitas veciñais, para o que xa temos contactado con Xosé Bocixa para que estexa con nós en 11 de febreiro no que visionaremos o seu documental "As Encrobas. A ceo aberto" realizado en 2007 sobre a desaparición física da parroquia de Encrobas, devorada pola mina de lignito que Unión Fenosa explota desde o ano 77 e na que Bocixa revive 30 anos despois o que se diu en chamar "A Revolta das Encrobas", mais disto xa falaremos, pero ide tomando nota.

Colamos pois a crítica de "La Cecilia":

O filme La Cecilia (d. Jean-Louis Comolli, 1975) resgata um episódio histórico pouco conhecido entre nós, embora aqui transcorrido (no Brasil, NdeAG): a implantação de uma colônia rural no Paraná, por parte de anarquistas italianos.

O experimento durou cerca de quatro anos, entre 1890 e 1893. Houve muito entusiasmo no início, mas depois foram aflorando os problemas que acabariam levando à extinção da colônia.

lunes, 20 de enero de 2014

Martes 21 de Xaneiro as 21:00'.- Documental "Da Servidume Moderna" no Cinema-Forum Anarquista

“Toda verdade pasa por tres estadios.
No primeiro, ela é ridicularizada.
No segundo, é rexeitada con violencia.
No terceiro, é aceptada como evidente por si mesma.”
Schopenhauer

"Da Servidume Moderna" é un documental de 52 minutos con realización e texto de Jean-François Brient e edición de Victor León Fuentes, realizado a partir de imaxens desviadas, esencialmente orixinarias de filmes de ficción e de documentales transixentes con o sistema tais como “O clube da luita”, “Réquiem por un soño”, “Memorias do saqueo”, ..., “Da servidume moderna” en 20 capítulos de corta duración, con apartados ben delimitados, vai analizando as miserias deste sistema baseado na supeditación do diñeiro e fai meditar ás espectadoras sobre a súas propias condicións de escravas modernas no marco do sistema totalitario mercantil e dar a coñecer as formas de mistificación que ocultan a sua condición de servas. Mais, por favor, non o tomedes todo o que di ao pé da letra. Analizadeo, meditadeo e, despois, e se vos resulta plausible, acatadeo. Nunca ao revés.

As seguintes palabras dos seus autores están extraídas da web deste documental:

jueves, 9 de enero de 2014

MARTES 14 XANEIRO as 21h. Re-inaugiramos o Cinema-Forum Anarquista con o documental "Nestor Makhno: Un Campesino de Ucraína"

(1996) Hélène Chatelain, a directora do documental "Néstor Makhno, un campesino de Ucraína", narra os avatares do movimento makhnovista e recolhe as testemuñas de historiadores e familiares dos seus protagonistas que, despois de ser silenciadas durante anos baixo os gobernos chamados “comunistas”, recobran a palabra e lémbranos o que o poder quiso silenciar.

Na historia de calqueira estado, país ou nación, hai sucesos e discursos que os sucesivos gobernos trataron de borrar por todos os medios. Entre eles, probablemente, o “makhnovismo” sexa un dos máis golpeados polo olvido interesado.

A revolución rusa foi un levantamento do pobo contra o poder establecido, un berro dunha multitude farta do sistema imperante con un ánsia nova e cheia de ideais que cumprir. Como toda revolución, non foi monolítica, non tivo unha so ideoloxía detrás como defenden algunhas mentes apalancadas nas doctrinas comunistas de hai un século, maiormente no leninismo e no stalinismo, e unha das ideoloxías con maior presencia no pobo foi, sen dúbida, o anarquismo, especialmente no sur de Ucraína, onde brotou con forza e gloria, no que algunhas consideran a primeira experiencia efectiva do anarquismo, en 1917.

Na altura, criaranse comunas libres, sen goberno, aplicando de forma efectiva as ideas de Proudhon, Bakunin e Kropotkin... O territorio “anárquico” ocupaba inicialmente arredor de 260 kilometros cadrados, cheio de comunas autogobernadas e autoxeridas que, unha vez comenzada a revolución rusa, ergueranse como unha máis das forzas armadas revolucionarias, e fora coñecida como o Exército Negro.

Este Exército Negro fora dirixido por Nestor Makhno, quen defendía a autonomía dos pobos ao tempo que ia liberando progresivamente máis comunas campesinas do xugo do estado e das forzas armadas da reacción. Era integrado por campesinos das comunas que se enrolaban voluntariamente, pero baixo ningunha circunstancia tiña control sobre as decisións das comunas, distritos e rexións do territorio libre, que chegou a ocupar todo o sudeste ucraniano, a ribeira do Mar Negro e a península de Crimea, na que moraban un total aproximado de sete millóns de persoas.

De 1917 a 1921 Ucranía vivira o entusiasmo revolucionario que levou á caída do zarismo. O exército de Néstor Makhno (1889-1934) combatira a ocupación de tropas alemanas, enfrentarase aos nacionalistas ucranianos que pretendían un novo Estado e luitou contra os exércitos zaristas.

Despois da revolución de outubro, a consigna bolchevique: "A terra para os campesinos, as fábricas para os obreiros", produzira grandes ilusións nos medios anarquistas, pero esas ilusións virianse rápidamente por terra ao xurdir o verdadeiro carácter do partido bolchevique e da súa revolución “de arriba a abaixo”, polo que Makhno pasa a ser considerado como un dos “inimigos que hai que eliminar” e pasa a ser presentado polos bolcheviques como un simple e vulgar bandido, fanático e cruel; e a consecuencia delo, Makhno e outros sobrevivintes tiveron que fuxir ao exilio.

sábado, 7 de diciembre de 2013

Martes 10 as 21:00' Maratón de Curtas no Cinema-Forum Anarquista. Pase Especial Fin de Ano 2013. Continuará...

Como despedida do Cinema-Forum deste ano 2013 oferecemos unha maratón de curtas variadas que, con unha duración total de algo máis de 2 horas e meia, comezará as 21:00' e visionaremos 10 curtas de diferentes temáticas e técnicas, que esperamos sexan do agrado de todas (faremos paradas para falar e outras necesidades).

Dicer que voltaremos en xaneiro con novas propostas e proxeccións nos martes. Recordamos que estamos abertas a suxerencias. A tal efeito tendes o enderezo do noso correo na coluna direita deste blogue, ou mesmo podedes aportalas na biblioteca nos días de Cinema.

Esta é a listaxe de filmes a proxectar con unha breve sinopse de cada un dos documentais, a súa temática, autoria, país de realización, ano e duracción aproximada:

domingo, 1 de diciembre de 2013

Martes 3 decembro as 21:00'.- "O honor das inxurias" (Carlos García-Alix, 2007) no Cinema-Forum

Sinopse:

É o testemuño dunha obsesión, a busca apaixonada dun vello pistoleiro anarquista, Felipe Emilio Sandoval, alcume Doutor Muñiz (1886-1939). Nacido nos arrabaldes de Madrid e albanel de profesión, a súa vida vai unida á fe nun sono redentor: a revolución social. Por ela converterase primeiro nun famoso atracador e home de acción e logo, durante a guerra civil, nun asasino desapiadado.

Pareceunos interesante replicar un comentario aparecido nun xornal, baixo a autoría de Rocío García. Citamos:

A vinganza foi un dos eixes da súa vida. A sombra máis profunda dunha derrota. Nacido pobre no barrio das Aldraxes de Madrid, de pai descoñecido, foi albanel, axuda de cámara nunha nobre familia de París, atracador, anarquista e delator. Felipe Sandoval, coñecido como Doutor Muñiz, foi o verdugo revolucionario nos anos da Guerra Civil en Madrid. Dirixente da temida checa anarquista, centro policial instalado no Cinema Europa do barrio de "Cuatro Caminos", ocupou portadas dos xornais da época. A honra das aldraxes, longametraxe documental dirixida polo pintor e escritor Carlos García Alix (León, 1957), rescata a figura deste home alto, famélico, de mans grandes, cortés, reservado, sempre vestido de gris ou negro, que se converteu en toda unha lenda ao máis puro estilo gansteril. Aos seus 52 anos, Sandoval xa era un home envellecido e gravemente enfermo de tuberculose. Detido nada máis rematar a Guerra Civil, quitou a vida e ninguén reclamou o seu cadáver. O 6 de xullo de 1939 foi enterrado nunha tumba de terceira do cemiterio do Leste, en Madrid. Nacera o 26 de maio de 1886 no barrio de "Las Injurias". Madrid estaba de festa. Nove días antes nacera o herdeiro á coroa, que logo chegaría a reinar baixo o nome de Alfonso XIII.

domingo, 24 de noviembre de 2013

Martes 26 ás 21:00h - proxección de "Kandahar" no Cinema-Forum

Este Martes 26 de Novembro continúa o Cinema-Forum da Biblioteca Anarquista "A Gavilla". Desta vez proxectaremos "Kandahar" un filme que afonda na situación de Afganistán durante o réximen talibán, un réximen dictatorial extremo en todos os niveis, que se cebou especialmente con as principais víctimas do terrorismo cotiá e xeralizado: As mulleres. Unha ollada a un país onde as mulleres non teñen dereito nin a súa propia imaxe, mentres viven, tras o burka, unha realidade atroz. Un filme cun guión reflexivo e unha soverbia fotografía e composición, qué nos axudan a comprender unha realidade sociolóxica extrema.

miércoles, 13 de noviembre de 2013

Martes 19 ás 21:00' - "FALSO ORGASMO" no Cinema Forum Anarquista

Presentámosvos (a quen non o coñeza) un magnífico documental dirixido por Jo Sol en 2009, que fai referencia ao famoso Lazlo Pearlman, quen con humor e sarcasmo trata de desvelar todos eses absurdos clixés que existen no sexo. Avalado con testemuños reais e divertidos, o documental pon en evidencia eses absurdos mitos que se tecen sobre o sexo e as relacións.

Sinopse: "Lazlo Pearlman é un artista conceptual, un prestigiador dos clixés, un activista capaz de dinamitar os nosos prexuízos e os nosos dogmas sobre sexo e identidade. O que en aparencia é unha divertida reflexión sobre as mentiras na nosa vida sexual convértese de pronto nun punzante discurso sobre a teoría de xénero e a permanente evolución da nosa identidade. "Fake Orgasm" golpea a mente e obriga un cambio de perspectiva para reformularse algúns conceptos cos que nos educaron e crecemos. Haberá que buscar novos caixóns onde reordenar cousas como a nosa virilidade, a nosa libido ou a nosa barbie superstar".

Estamos ante un documental impactante dende o minuto cero ata o final -nihilista, cheo de pureza e transgresión- sobre a orixe dos conceptos, a moral e os roles socialmente adquiridos. Unha reflexión que xurdiu circunstancialmente, tras o encontro do director e o protagonista, Lazlo Pearlman, en Donostia.

Trátase dun documental cunha sensibilidade inigualable e cun alto contido artístico e filosófico.

É imposible velo e ficar inmune!
Hai que vela!!

Contaremos con unha compañeira feminista anarco queer de Lugo, que animará o posible debate de despois da proxección do documental.

Ficha Técnica:
Director: Jo Sol
Intérpretes: Lazlo Pearlman, Lydia Lunch e Veronika Arauzo.
Guionista: Jo Sol.
Ano: 2009
Duración: 81 min.
Data de estreno: 10 / 12 / 2010.

Xoves 28 as 20:00' "Díaz: Non pulire questo sangue" no ciclo de Cinema Anti-repressivo de Silveira

O Amplo Movimento Anti-Repressivo "Silveira" contactou con nós para disponibilizar o noso espazo da "Ghavilla" como un dos locais onde proxectar este ciclo de cinema que comenza mañá xoves 14 as 19:00 na faculdade de filosofía e durante 4 semanas percorrerá (por esta orden) a biblioteca "Anxel Casal", "A Ghavilla" e o CSO "A Casa do Vento" (información dos filmes e horarios no cartaz).

Así o xoves 28 de novembro as 20:00' proxectarase en "A Ghavilla" o filme "Díaz: Non pulire questo sangue" (Díaz: non limpedes este sangue) de Daniel Vicari

Baseada en feitos reais, a película narra a noite en que se organizou o Contracumio do G8 na cidade de Xénova, en forma de rebatemento ao Cumio do G8 por parte do movemento antiglobalización. Esa noite producíronse varios incidentes, entre eles, o tráxico asalto á escola Díaz, un lugar de acollida para xornalistas acreditados e para manifestantes. Varias persoas achábanse diante desta escola manifestándose. Tras un aviso por parte dos veciños da zona, denunciouse un ataque cara ao corpo policial, polo que as forzas do Estado italiano decidiron asaltar a escola. Aínda que os manifestantes que se encontraban dentro levantaron as mans en sinal de entrega, a policía irrompeu e producíronse diversos incidentes violentos de forma excesiva, brusca e agresiva. Díaz, non limpedes este sangue narra dende a posición de policías, manifestantes e xornalistas, os sucesos tráxicos de noite do asalto á escola, que remataron con persoas feridas e numerosos detidos.

Tambén haberá ceador vegano e os cartos recadados nele serán para financiar este Amplo Movemento.